Me kom til stadion litt før klokka tre, og kampstart var klokka fem. Det var likevel mykje liv og røre, som tok til i styrke og intensitet etter kvart. Me blei kroppsvisiterte ved inngangen, og Torhild måtte gi frå seg ei fløyte ho hadde kjøpt som ein del av supportarutstyret. Ei dame litt nedafor oss hadde greidd å smugla inn ei fløyte, men då ho hadde halde på ei lita stund - lenge før kampstart - kom ein politimann og ville ha fløyta. Ho nekta og laga mykje styr - diskuterte sikkert minst fem minutt før ho endeleg gav seg for overmakta, som hadde auka litt i og med at andre vanlege vakter og kom til.
Kampen var ikkje spesielt god, og Ghana kom på etterskot då Nigeria skorte på straffe, men nasjonen sin helt, Essien (Chelsea), nikka inn utlikning tre minutt på overtid i første omgang. I andre omgang fekk Ghana ein forsvarsspelar korrekt utvist, men då fann dei ut at her må det jobbing til. Ikkje ufortent greidde dei å scora og vann til slutt 2-1, til kjempejubel og fest i gatene og overalt.
Når publikum ikkje var heilt fornøyd med dommaren, kasta dei vannflasker inn på banen, og når Ghana scorte, kasta dei vatn rundt på folk rund seg. Derfor blei me litt våte.
1 kommentar:
Så tøffe de er:) Kan eg freiste med fantastisk vinterver? Knallblå himmel, sol, minus 1,5:) Og så sit eg med denne IKT-oppgåva mi. Grr.
Legg inn en kommentar